Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Ένα αφιέρωμα στην ποίηση από τον Όμιλο Θεάτρου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Αφιέρωμα στην ποίηση από τον Όμιλο Θεάτρου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

   Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης που γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Μαρτίου, ο Όμιλος Θεάτρου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ετοίμασε ένα σύντομο δρώμενο κατά το οποίο ακούγονται στίχοι από ποιήματα ποιητών που συνδέονται με την ιστορία του Σχολείου μας, γιατί υπήρξαν μαθητές και καθηγητές του.

   Δείτε το βίντεο του δρώμενου και ακούστε στίχους του Γιώργου Θέμελη, του Μανόλη Αναγνωστάκη, του Σαράντου Παυλέα, του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου και της Στέλλας Τιμωνίδου.

  Ο ποιητής Γιώργος Θέμελης (1900-1976) ήταν ο πρώτος φιλόλογος του Πειραματικού Σχολείου και υπηρέτησε στο σχολείο μας την περίοδο 1934-1949.

    Ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο μας το 1942.

   Ο πολυγραφότατος ποιητής Σαράντος Παυλέας (1917-2005) ήταν επίσης φιλόλογος του Πειραματικού Σχολείου και υπηρέτησε στο σχολείο μας την περίοδο 1953-1967/1968.

  Ο ποιητής Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996) αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο το 1949 και είχε καθηγητή τον Γιώργο Θέμελη.

  Η Στέλλα Τιμωνίδου (1946-2007) ήταν καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας και υπηρέτησε στο Πειραματικό Σχολείο την περίοδο 1984-1990.

      

Aκούγονται οι παρακάτω στίχοι:

Είναι για σένα που αγαπώ το φως

Τους ανθρώπους τα δέντρα που σου μοιάζουν

Γ. Θέμελης

Ποιος είναι αυτός που περιμένεις πάντοτε σκυφτός

Βαδίζοντας ανέμελα στον μελιχρό Σεπτέμβρη
Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Μου αρκεί να γεύομαι της απουσίας σου

                        την αίσθηση

μου αρκεί να γεύομαι του ιδεατού σου κόσμου

                        την αφή

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε,

Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας.

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.
Μανόλης Αναγνωστάκης

Έχω μια κρυφή ελπίδα

Να συναντήσω κάπου τη θάλασσα

Τα πουλιά ταξιδεύουν επάνω στα όνειρά τους

Γ. Θέμελης

...Όλα γυρίζουνε

εκεί που δεν αρχίνησαν ποτέ, μές στην αγάπη.
Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Η αγάπη είναι φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
Μανόλης Αναγνωστάκης

Δεν έχω τίποτα δικό μου, τα μάτια μου

σου ανήκουν 

δεν βλέπουν παρά την ομορφιά σου

τη φωνή σου ακούν 

κι ο νους δεν είναι δικός μου

Σα λείπεις, σε φαντάζεται 

και σε ζωγραφίζει.

Σαράντος Παυλέας

Κάθε πρωί

καταργούμε τα όνειρα

χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια

Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδηρο
Μανόλης Αναγνωστάκης

Ένα βήμα κ᾽ένα παράθυρο

Θάρρος

Και καθαρή καρδιά

Κι όπου μας βγάλει ο άνεμος

Η τελευταία περιπέτεια

Γ. Θέμελης

Ύπνε, έλα πάρε με μαζί σου

  φέρε μου ησυχία                           

 πήγαινέ με σε διαφορετικούς ορίζοντες                            

κάνε με ένα λαμπρό αστέρι

που λάμπει στον ουρανό.

Στέλλα Τιμωνίδου

Να πιάσω να μαζέψω ένα-ένα

Όλα τα πράγματα που σε καθρέφτισαν.

Να τα φυλάξω σπίτι μου να τάχω.

Να τα κρεμώ στους τοίχους, να τ´ αγγίζω,

Μήπως σ’ αγγίξω, μήπως και σε δω,

Σα μια σκιά πεσμένη απάνω τους.

Γ. Θέμελης

Είχα ένα αγκάθι που τρυπούσε την καρδιά μου,

και το πάλευα ολομόναχος

Είχα ένα αγκάθι στην καρδιά μου

και σας ἐγραψα τους στίχους μου με το αίμα

της πληγής μου.

Σαράντος Παυλέας

Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός.


«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες


κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»

Μανόλης Αναγνωστάκης

Ένα ποίημα για τον Μπωντλαίρ

Είναι ένα ποίημα της μαθήτριας της Γ Λυκείου Ράφτη Νεφέλης, αφιερωμένο στον γνωστό Γάλλο ποιητή Σαρλ Μπωντλέρ.

Φωτογραφία του Σαρλ Μπωντλαίρ (1821-1867). Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της γαλλικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ένας από τους εισηγητές του συμβολισμού στην ποίηση.

Ράφτη Νεφέλη, Στον Μπωντλαίρ

Η βραχνάδα της φωνής σου αιωρείται πάνω

από τη συννεφιασμένη πεδιάδα

των παραισθήσεων μου.

Στέκεις εκεί, με το κόκκινο μπαλόνι,

της περασμένης σου παιδικότητας, στο χέρι

και μου κάνεις σινιάλο.

Σε πλησιάζω και ξαφνικά ο ουρανός σκοτεινιάζει.

Κρύβομαι στις ρυτίδες του προσώπου σου.

Είναι υγρά και σκοτεινά εκεί.

Ναι, είμαι ασφαλής.

Το σταχτί σεντόνι μας, άχρηστο χωρίς εμάς,

κρέμεται σε ένα κλωνάρι, όπως και το σύννεφο

που υιοθετήσαμε προχθές.

Θυμάσαι;

Φιλώ τον καρπό του δεξιού χεριού σου

και περιμένω να με ευλογήσεις,

όπως με ευλόγησε πριν από δεκαεπτά χρόνια

ένας ξεχασμένος ακροβάτης που παραπατούσε

ανάμεσα σε αποξηραμένους εφιάλτες

ανάμεσα σε λέξεις και κραυγές.

G. Courbet, Μπωντλαίρ. 1848-49. Μουσείο Fabre.

http://www.uvm.edu/%7Esgutman/Baudelaire.htm

Ποιήματα του Μανώλη Γεωργιάδη

Άλλα τρία ποιήματα του μαθητή του Γ1 Λυκείου, Μανώλη Γεωργιάδη

Μανώλη Γεωργιάδη, Eλλειμματικό

Ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα.

Μια βουτιά στις αναμνήσεις.

Ένας κόμπος στο λαιμό.

Ένα ποίημα δίχως ρήμα.

Ένα μήνυμα θολό.

Fr. Leighton, Η επιστροφή της Περσεφόνης. 1891. Leeds Art Gallery.

Μανώλη Γεωργιάδη, Οι 2 όψεις της Περσεφόνης

Όπως ο κέρβερος ακούραστος φυλάει τις πύλες του θανάτου,

έτσι κι εγώ ακοίμητος φρουρός θα σ' αντικρίζω

όταν πάνω στο σώμα μου το έρεβος θα κοιμάσαι.

Μετέτρεψες τον Άδη μου σ' αυλή του Παραδείσου,

μα έξι μήνες πέρασαν γλυκιά μου Περσεφόνη

κι από αλλού θα σε ζητούν την άνοιξη να φέρεις.

Εδώ αρχίζει ο χειμώνας μου και με τρυπά ο φόβος.

Εδώ τελειώνουν τα όνειρα που κάναμε παρέα.

D. Gabriel Rossetti, Περσεφόνη. 1874. Tate Britain Gallery.

Μανώλη Γεωργιάδη, Ευλογία

Ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι

αέρας κρύος απ'την εξώπορτα


μια καλησπέρα κουρασμένη

ένα φιλί συνηθισμένο.

Δεν ειναι τέλειο,

ειναι αρκετό.

Το θεό ευχαριστείς !

http://www.tate.org.uk/art/artworks/rossetti-proserpine-n05064
http://www.leedsartgallery.co.uk/gallery/listings/l0033.php