Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Ένα αφιέρωμα στην ποίηση από τον Όμιλο Θεάτρου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Αφιέρωμα στην ποίηση από τον Όμιλο Θεάτρου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

   Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης που γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Μαρτίου, ο Όμιλος Θεάτρου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ετοίμασε ένα σύντομο δρώμενο κατά το οποίο ακούγονται στίχοι από ποιήματα ποιητών που συνδέονται με την ιστορία του Σχολείου μας, γιατί υπήρξαν μαθητές και καθηγητές του.

   Δείτε το βίντεο του δρώμενου και ακούστε στίχους του Γιώργου Θέμελη, του Μανόλη Αναγνωστάκη, του Σαράντου Παυλέα, του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου και της Στέλλας Τιμωνίδου.

  Ο ποιητής Γιώργος Θέμελης (1900-1976) ήταν ο πρώτος φιλόλογος του Πειραματικού Σχολείου και υπηρέτησε στο σχολείο μας την περίοδο 1934-1949.

    Ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο μας το 1942.

   Ο πολυγραφότατος ποιητής Σαράντος Παυλέας (1917-2005) ήταν επίσης φιλόλογος του Πειραματικού Σχολείου και υπηρέτησε στο σχολείο μας την περίοδο 1953-1967/1968.

  Ο ποιητής Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996) αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο το 1949 και είχε καθηγητή τον Γιώργο Θέμελη.

  Η Στέλλα Τιμωνίδου (1946-2007) ήταν καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας και υπηρέτησε στο Πειραματικό Σχολείο την περίοδο 1984-1990.

      

Aκούγονται οι παρακάτω στίχοι:

Είναι για σένα που αγαπώ το φως

Τους ανθρώπους τα δέντρα που σου μοιάζουν

Γ. Θέμελης

Ποιος είναι αυτός που περιμένεις πάντοτε σκυφτός

Βαδίζοντας ανέμελα στον μελιχρό Σεπτέμβρη
Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Μου αρκεί να γεύομαι της απουσίας σου

                        την αίσθηση

μου αρκεί να γεύομαι του ιδεατού σου κόσμου

                        την αφή

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε,

Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας.

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.
Μανόλης Αναγνωστάκης

Έχω μια κρυφή ελπίδα

Να συναντήσω κάπου τη θάλασσα

Τα πουλιά ταξιδεύουν επάνω στα όνειρά τους

Γ. Θέμελης

...Όλα γυρίζουνε

εκεί που δεν αρχίνησαν ποτέ, μές στην αγάπη.
Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Η αγάπη είναι φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
Μανόλης Αναγνωστάκης

Δεν έχω τίποτα δικό μου, τα μάτια μου

σου ανήκουν 

δεν βλέπουν παρά την ομορφιά σου

τη φωνή σου ακούν 

κι ο νους δεν είναι δικός μου

Σα λείπεις, σε φαντάζεται 

και σε ζωγραφίζει.

Σαράντος Παυλέας

Κάθε πρωί

καταργούμε τα όνειρα

χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια

Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδηρο
Μανόλης Αναγνωστάκης

Ένα βήμα κ᾽ένα παράθυρο

Θάρρος

Και καθαρή καρδιά

Κι όπου μας βγάλει ο άνεμος

Η τελευταία περιπέτεια

Γ. Θέμελης

Ύπνε, έλα πάρε με μαζί σου

  φέρε μου ησυχία                           

 πήγαινέ με σε διαφορετικούς ορίζοντες                            

κάνε με ένα λαμπρό αστέρι

που λάμπει στον ουρανό.

Στέλλα Τιμωνίδου

Να πιάσω να μαζέψω ένα-ένα

Όλα τα πράγματα που σε καθρέφτισαν.

Να τα φυλάξω σπίτι μου να τάχω.

Να τα κρεμώ στους τοίχους, να τ´ αγγίζω,

Μήπως σ’ αγγίξω, μήπως και σε δω,

Σα μια σκιά πεσμένη απάνω τους.

Γ. Θέμελης

Είχα ένα αγκάθι που τρυπούσε την καρδιά μου,

και το πάλευα ολομόναχος

Είχα ένα αγκάθι στην καρδιά μου

και σας ἐγραψα τους στίχους μου με το αίμα

της πληγής μου.

Σαράντος Παυλέας

Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός.


«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες


κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»

Μανόλης Αναγνωστάκης