Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Δραματοποίηση στο μάθημα της Ιστορίας της Α Γυμνασίου: ένα συμπόσιο στην αρχαία Αθήνα του Περικλή

Δραματοποίηση στο μάθημα της ιστορίας Α Γυμνασίου

    Tην τελευταία εβδομάδα, πριν τη λήξη των μαθημάτων, οι μαθήτριες και οι μαθητές του Α2 Γυμνασίου του Σχολείου μας ετοίμασαν μία μικρή δραματοποίηση με πηγή έμπνευσης το μάθημα της Ιστορίας. Δραματοποίησαν ένα φανταστικό συμπόσιο στην αρχαία Αθήνα, μετά το 454 π.Χ., όταν ο Περικλής, όπως λέει το σχολικό εγχειρίδιο, είχε μετατρέψει τη Συμμαχία της Δήλου σε όργανο επιβολής της Αθηναϊκής Ηγεμονίας, μεταφέροντας το ταμείο της Συμμαχίας από τη Δήλο στην Αθήνα...Τότε που στην Αθήνα "λεφτά υπήρχαν"...

Σκηνές από συμπόσια σε αρχαία αγγεία.

    

Τίτλος της δραματοποίησης: Συμπόσιο

Το Κείμενο έγραψαν  οι μαθήτριες του Α2 Γυμνασίου: 
Νικολαΐδου Βάνα,  Ξερακιά Φανή,  Σακούλη Ασημένια

Στη δραματοποίηση έλαβαν μέρος: Οι μαθήτριες και οι μαθητές του Α2 Γυμνασίου

Σωκράτης: Μυλωνάς Κώστας
               Θεμιστοκλής: Σουτζόγλου Βασίλης
               Ιπποκράτης : Στεργίου Γιώργος
               Ευριπίδης : Σπυρόπουλος Γιώργος
               Περικλής: Τσαρούχας Στέργιος
               Ασπασία: Ράπτη Άρτεμις
               Κασσάνδρα: Χριστοπούλου Ιωάννα
               Δούλες: Μυλωνά Κατερίνα,  Νώτη Φωτεινή,  Παλάνη Χρύσα


Στην τάξη του Α2 Γυμνασίου οι συγγραφείς παρουσίασαν στους συμμαθητές τους σύντομα την υπόθεση του θεατρικού κειμένου και τους ρόλους του έργου. Στη συνέχεια, πήγαμε στην Αίθουσα Τελετών του Σχολείου μας, όπου έγινε η δραματοποίηση επί σκηνής.




Κείμενο

Σωκράτης: Καλωσήρθατε φίλοι στο σπίτι μου, που από τώρα μπορείτε να αποκαλείτε και δικό σας. Ελπίζω να περάσετε ωραία στο αποψινό συμπόσιο. Περάστε, περάστε να καθίσετε.
(Μπαίνουν και κάθονται στα ανάκλιντρα. Λίγο πιο πέρα στέκονται τρεις δούλοι που περιμένουν εντολές, κρατώντας κανάτες και λεκάνες.)
Θεμιστοκλής: Ας ευχηθούμε όλοι να έχουμε μια καλή βραδιά κι ας ξεκινήσουμε εκλέγοντας το συμποσιάρχη μας.
Ιπποκράτης: θα ρίξουμε κλήρο ή θα εκλέξουμε;
Ευριπίδης: Εγώ προτείνω να ορίσουμε συμποσιάρχη τον εκλεκτό καλεσμένο της βραδιάς, τον Περικλή.
Όλοι: Συμφωνούμε.
Σωκράτης: Φίλε μας Περικλή, που είσαι ο Πρώτος ανάμεσα στους πολίτες της Αθήνας, ορίζεσαι συμποσιάρχης κι ας οδηγήσεις απόψε τη διασκέδασή μας, όπως οδηγείς το λαό της Αθήνας.
Περικλής: Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε. Ανακοινώνω την έναρξη του συμποσίου.
(Oι δούλοι ρίχνουν νερό στους καλεσμένους για να πλύνουν τα χέρια τους. Φεύγουν και φέρνουν έναν κρατήρα που περιέχει το κρασί και τον τοποθετούν στη μέση και δίπλα ποτήρια. Προσφέρουν από ένα ποτήρι σε κάθε καλεσμένο. Oι καλεσμένοι υψώνουν τα ποτήρια και χύνουν λίγο κρασί κάτω, σπονδή στο θεό Διόνυσο.)
Περικλής: Ας ξεκινήσουμε με σπονδή στο θεό του κεφιού, το Διόνυσο.
Όλοι: Υγίαινε.
(Oι δούλοι μπαίνουν και φέρνουν τα φαγητά. Τρώνε γρήγορα, χωρίς πολλές κουβέντες.)
Περικλής: Το ψάρι και τα πουλερικά ήταν εξαίσια, Σωκράτη. Ήρθε, όμως, η ώρα του κρασιού.
(Oι δούλοι παίρνουν τα αποφάγια και νερώνουν το κρασί.)
Περικλής: Απόψε φίλοι μου η βραδιά θα είναι αφιερωμένη στην πόλη μας, την Αθήνα, που κάθε μέρα προοδεύει.
Ασπασία: Επιτέλους η πόλη μας έχει εξωραϊστεί. Περικλή τα κτίρια που έφτιαξες είναι πραγματικά στολίδια.
Σωκράτης: Και σεις, Ασπασία και Κασσάνδρα, είστε τα στολίδια απόψε του δικού μου σπιτιού.
Κασσάνδρα: Είναι πολύ ευχάριστο γεγονός ο εξωραϊσμός της πόλης , αλλά και η οικονομική και πνευματική της ευμάρεια.
Ιπποκράτης: Υγίαινε, λαμπρή πόλη της Αθήνας!
Ευριπίδης: Κι όλα αυτά οφείλονται στις αρετές και ικανότητες του εκλεκτού μας συμποσιάρχη.
Θεμιστοκλής: Και δεν ανησυχείς, Περικλή, μήπως οι σύμμαχοι σε κατηγορήσουν ότι χρησιμοποίησες τα χρήματα του ταμείου της Συμμαχίας της Δήλου για την Αθήνα;
Κασσάνδρα: εγώ κάτι άκουσα να λέγεται στην αγορά.
Ασπασία: Η Αθήνα είναι η πιο ισχυρή πόλη κι αυτή που προσφέρει τα περισσότερα στη συμμαχία. Αυτή πρέπει να έχει και τον πρώτο λόγο.
Ιπποκράτης: Αν δεν υπήρχε η Αθήνα, δε θα υπήρχε και συμμαχία. Η Αθήνα είναι το κέντρο του πολιτισμού. Είναι η πόλη των πόλεων! Ευλογημένη από την Αθηνά.
Σωκράτης: Η Αθήνα το δικαιούται βέβαια, αλλά μπορούμε να ισχυριστούμε πως ήταν θέλημα της θεάς Αθηνάς, της προστάτιδας της πόλης.
Θεμιστοκλής: Kι αν θυμώσει η Θεά;
Ευριπίδης: Θα της φτιάξουμε ένα χρυσό άγαλμα και θα το στήσουμε σε μεγαλόπρεπο ναό. κι έτσι θα ‘χουμε την εύνοια της θεάς.
Ασπασία: Κι έτσι θα ‘χουμε την εύνοια της θεάς.
Περικλής: Η Αθήνα θα γίνει η ομορφότερη πόλη. Λεφτά υπάρχουν.
(Η Ασπασία μιλάει σιγανά δίπλα με την Κασσάνδρα.)
Ασπασία: Τ’ ακούσαμε κι άλλη φορά αυτά.
Κασσάνδρα: Και μάλλον θα τα ξανακούσουμε και στο μέλλον
Ασπασία: Ο Περικλής πάντως έχει πολύ μέλλον. Θα το έχω υπόψιν μου αυτό.
Περικλής: Αρκετά φίλοι μου με τη συζήτηση. Ώρα να διασκεδάσουμε, ακονίζοντας το μυαλό μας. Θεμιστοκλή, ακούμε το πρώτο αίνιγμα από σένα.
Θεμιστοκλής: Αν δεν μου πεις τίποτε, λες τ’ όνομά μου. Μα αν προφέρεις το όνομά μου, ω θαύμα! Τότε δε θα με μαντέψεις.
Ιπποκράτης: Εύκολο. Είναι η σιωπή, φίλε μου. Εγώ όμως θα σας δυσκολέψω. Είμαι σταχτόχρωμο παιδί ενός λαμπερού πατέρα. Πουλί χωρίς φτερά υψώνομαι ως τους ουρανούς. Μόλις γεννήθηκα και σκόρπισα αμέσως στον αέρα.
Σωκράτης: Είναι ο καπνός. Απόψε μάλλον δε θα ακούσουμε τίποτα πολύ δύσκολο που το μυαλό μας θα παιδέψει.
Ευριπίδης: Όταν με κοιτάς, σε κοιτώ και γω, μα δε σε βλέπω, γιατί δεν έχω μάτια. Όταν μιλάς κοιτάζοντάς με, ανοίγω και γω το στόμα και κινώ τα χείλη, αλλά σιωπηλά, γιατί φωνή δεν έχω.
Περικλής: Πραγματικά δύσκολο. Δώσε μας χρόνο να σκεφτούμε.
Ασπασία: Δύσκολο για τους άνδρες. Έτσι δεν είναι Κασσάνδρα. Όχι και για τις γυναίκες.
Κασσάνδρα: Είναι ο καλύτερός μας φίλος!
Ασπασία: Ο καθρέφτης.
Περικλής: Ας κλείσουμε την βραδιά μας φίλοι, γιατί βλέπω πως καταναλώθηκε πολύ κρασί και δεν πρέπει να το παρακάνουμε. Αύριο έχουμε δουλειά. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε τις υπηρεσίες στην πόλη μας.
Σωκράτης:  Σας ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συνάντηση.
(φεύγουν)

Αυτοσχεδιασμός από τον Γιώργο Σπυρόπουλο: τρεκλίζει ως μεθυσμένος και πέφτει, λἐγοντας "Ποιος ξέχασε να νερώσει το κρασί μου;".

Ιδού καποιες φωτογραφίες από τη δραματοποίηση στην αίθουσα Τελετών του Σχολείου μας.

Η Βάνα, η Φανή και η Ασημένια δίνουν σκηνοθετικές οδηγίες στους ηθοποιούς.

Οι συγγραφείς με τους ηθοποιούς πριν από την παράσταση.


Ο οικοδεσπότης του συμποσίου.

Οι προσκεκλημένοι του συμποσίου φθάνουν.

Οι συμποσιαστές στα "ανάκλιντρα"

Σκηνή από το συμπόσιο. 

Σκηνή από το συμπόσιο.

Σκηνή από το συμπόσιο.

Οι "υποκριτές" μετά την παράσταση.


Δείτε το βιντεάκι με την πρόβα της δραματοποίησης. 




Οι μαθήτριες και οι μαθητές του Α2 Γυμνασίου του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Καλή επιτυχία στις πρώτες τους εξετάσεις στο Γυμνάσιο!


Για το συμπόσιο, βλ. http://www.tmth.edu.gr/aet/thematic_areas/p75.html

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Στην αρχαία ελληνική κουζίνα: διδάσκοντας, μαγειρεύοντας και τρώγοντας μία αρχαία ελληνική συνταγή

Ώνια και Εστία στην Ελληνιστική Θεσσαλονίκη: μία διαθεματική δραστηριότητα του Α1 Γυμνασίου του Σχολείου μας στα μαθήματα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και της Ιστορίας


  Μετά από τον πολιτιστικό μας περίπατο με τις μαθήτριες και τους μαθητές του Α1 Γυμνασίου στην Ελληνιστική Αγορά της Θεσσαλονίκης (βλ. http://piramatikoneiroland.blogspot.com/search/label/Α%20Γυμνασίου-διαθεματική%20δραστηριότητα) συνεχίσαμε στο σχολείο τη διαθεματική δραστηριότητα στα μαθήματα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και της Ιστορίας.


   Στο μάθημα της ιστορίας μάθαμε για τα αρχαία οικιακά σκεύη που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες στην καθημερινότητά τους και στο μάθημα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας προσεγγίσαμε το κείμενο μίας ελληνιστικής συνταγής για τηγανίτες που διασώζει ο Γαληνός. Στη συνέχεια η δραστηριότητα ολοκληρώθηκε με την παρασκευή των τηγανιτών σύμφωνα με τη συνταγή, ενώ παράλληλα οι μαθήτριες και οι μαθητές δραματοποίησαν διαλόγους στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Η εκτέλεση της συνταγής και οι δραματοποιήσεις έγιναν στην κουζίνα του σπιτιού που βρίσκεται στην αυλή του σχολείου μας όπου παλιά έμενε ο επιστάτης με την οικογένειά του. 

   Η συνταγή του Γαληνού προέρχεται από το έργο του Περί τν ν τας τροφας δυνάμεων, το οποίο έχει ως θέμα τις δυνάμεις των τροφών. Ο Γαληνός, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 129 μ.Χ. Στο πλούσιο έργο του αντιμετωπίζει το ανθρώπινο σώμα ως ενιαίο σύνολο που στην υγιή του κατάσταση το χαρακτηρίζει η απόλυτη ισορροπία και το μέτρο. 

Η συνταγή
   
   Ο μν ον ταγηνται παρ τος ττικος νομαζόμενοι, παρ’ μν δ τος κατ τν σίαν λλησι τηγανται, σκευάζονται δι’ λαίου μόνου. Βάλλεται δ τ μν λαιον ες τάγηνον πικείμενον κάπν πυρί, καταχεται δ’ ατ θερμανθέντι τ τν πυρν λευρον δατι δεδευμένον πολλ. [...] Τηνικατα δ’ δη κα στρέφουσιν ο σκευάζοντες ατ, τν μν νωθεν πιφάνειαν ργαζόμενοι κάτωθεν, ς μιλεν τ ταγήν, τ δ’ ατάρκως ψημένον,  κάτωθεν ν πρότερον, ες ψος νάγοντες, ς πιπολς εναι, κπειδν δη κα τ κάτω παγ, στρέφουσιν αθις ατ δίς που κα τρίς, ρχιπερ ν λον μαλς ατος ψσθαι δόξ. [...] τινς ατ μιγνύουσι μέλιτος.
(Γαληνός, Περί τν ν τας τροφας δυνάμεων, 1.3)

Λεξιλόγιο
καταχεῖται του ρ. καταχέω = χύνω πάνω σε κάτι
πυρός, ὁ = το σιτάρι
δεδευμένον, μτχ. του ρ. δεύω = υγραίνω, ποτίζω με υγρό, βρέχω
τηνικαῦτα, επίρ. = τότε
ὁμιλεῖν, απαρ. του ρ. ὁμιλῶ = μιλάω, (εδώ) εφάπτομαι
ἐπιπολῆς, επίρ. = πάνω στην επιφάνεια
παγόω = παγώνω, πήζω

Για τη συνταγή, βλ.  Andrew Dalby -  Sally Grainger, Η μαγειρική της αρχαιότητας, μτφρ. Ν. Ζωγράφου, Αθήνα, Παπαδήμας, 2001.

Οι μαθήτριες και μαθητές του Α1 Γυμνασίου περιμένουν έξω από το σπιτάκι του επιστάτη του σχολείου μας να ετοιμασθούν οι τηγανίτες.

Οι πρώτες τηγανίτες έχουν ετοιμασθεί.

Τρώγοντας τις τηγανίτες.

Οι τηγανίτες γίνονται ανάρπαστες.

Η Ελπίδα, η Δήμητρα και η Νένα προσφέρουν τηγανίτες στο διευθυντή του Σχολείου μας.






Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Λογοτεχνία Θεωρητικής Κατεύθυνσης, ζωγραφίζοντας ποίηση

     Σας παρουσιάζω τρία κολάζ των ζωγραφιών των μαθητριών και μαθητών της Θεωρητικής Κατεύθυνσης που επεξεργάστηκε η συνάδελφος Βούλα Λιόλιου. Τα κολάζ αποτελούνται από ζωγραφιές που οι μαθήτριες και οι μαθητές εμπνεύστηκαν από το ποίημα που έγραψαν κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Λογοτεχνίας.

Το ποίημα

Ωδή σε μια εποχή που χάνεται

Κόκκινο· 
αίμα κυλάει
πληγές ανοιχτές
στο παιδικό παιχνίδι

Καλπάζει 
τρελό
το καρουζέλ
της ζωής μας
Μπαλόνια πετούν
στον αχό
χάνονται...

Θόρυβος· 
τα γέλια
η πόλη
καταπίνει...

Κόκκινο
αίμα κυλάει
στην αποκαθήλωση
του ανθρώπου.

Ωδή σε μια εποχή που χάνεται
Ωδή σε μια εποχή που χάνεται

Ωδή σε μια εποχή που χάνεται


Ζωγραφίζοντας το ποίημα τους!








Λεπτομέρειες για τη διαθεματική δραστηριότητα στα μαθήματα Λογοτεχνία Θεωρητικής Κατεύθυνσης και Εικαστικά, βλ. http://piramatikoneiroland.blogspot.gr/2012/04/blog-post_23.html

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Ιστορία Α Γυμνασίου: Η ζωή στην αρχαία Αθήνα της κλασικής εποχής

   Σας παρουσιάζω ακόμα μία εξαιρετική εργασία στην Ιστορία της Α Γυμνασίου από τη μαθήτρια του σχολείου μας Βάνα Νικολαΐδου. Η Βάνα αφηγείται τη ζωή στην Αθήνα των κλασικών χρόνων μέσα από τη ματιά τεσσάρων φανταστικών προσώπων, ενός αγοριού, του δούλου-παιδαγωγού του, της αδελφής του αγοριού και ενός σοφιστή που διδάσκει στο αγόρι.

Η ζωή στα Κλασικά χρόνια της Αθήνας



Για το μάθημα της Ιστορίας
                              Μαθήτρια: Βάνα Νικολαΐδου





Η ζωή μου, εδώ στην Αθήνα!
(Από τα μάτια ενός αγοριού)

  Γεια σας! Είμαι ο Ηρακλής. Είμαι 13 χρονών και έχω μια αδερφή την Ελένη. Ζούμε σε ένα ωραίο και μεγάλο σπίτι. Οι γονείς μας είναι αριστοκρατικής καταγωγής και έχουμε όλες τις ανέσεις.
 
Θα σας περιγράψω, πώς ζούμε εμείς εδώ σαν οικογένεια. Για την ακρίβεια, θα σας μιλήσω περισσότερο για μένα αλλά θα σας πω και μερικά πράγματα για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας
 
Εγώ, κάθε πρωί πηγαίνω σχολείο μαζί με τον Αχιλλέα τον παιδαγωγό μου. Για κακή μου τύχη όμως, είναι πολύ αυστηρός! Μια μέρα δεν έκανα τα μαθήματα μου για την επόμενη μέρα, γιατί πήγα στο θέατρο μαζί με τον Οδυσσέα. Θα μου πείτε, πώς γίνεται να πήγα αδιάβαστος και δε με εξέτασεΕ, λοιπόν, ο λόγος είναι ο πατέρας μου, που του ζήτησε να του φτιάξει τα λουτρά. Είχε γίνει, βλέπετε, ο πατέρας μου έξω φρενών! Είχαν μαζευτεί με τους φίλους τους σε συμπόσιο και ενώ η Χαρίκλειαη εταίρα- έπαιζε το δίαυλο χάλασαν τα λουτρά και διαλύθηκε η συγκέντρωση.
 
Όμως, ευτυχώς, δε μου φώναξε εμένα που ήμουν αδιάβαστος, αλλά στον καημένο τον Αχιλλέα που δε με βοήθησε. Για αυτό και εκείνος έχει βαλθεί να μη με αφήνει να κοιμηθώ, αν δε με ελέγξει ακόμα και στην πιο ασήμαντη λεπτομέρεια.
 
Εκείνη τη μέρα που με είχε ελέγξει σε όλα, ακόμα και ο σοφιστής μου είπε συγχαρητήρια! Αυτό είναι μεγάλη τιμή, από ό, τι καταλαβαίνετε
 
Αλλά, δεν αντέχω άλλο! Επειδή ο πατέρας μου είναι πλούσιος, πρέπει να αναγκάζομαι να κάνω ρητορική με τον κύριο Πάτροκλο; Δε θέλω!
 
Η τυχερή η αδερφή μου δε χρειάζεται να έχει στο κεφάλι της το φόβο αν θα τα πάει καλά στην εξέταση του παιδαγωγού στο σπίτι, του γραμματιστή, του κιθαριστή και του παιδοτρίβη στο σχολείο, αλλά και του σοφιστή τα απογεύματα, πάλι στο σπίτι. Του το έχω πει του πατέρα μου «Δε χρειάζεται να κάνω μαθήματα ρητορικής και να πληρώνεις τόσα λεφτά! Εγώ έχω αποφασίσει το επάγγελμα μου και πίστεψε με, δεν είναι πολιτικός!». Εκείνος όμως δε λέει να το καταλάβει! Απλά μου λέει «Ντροπιάζεις το τιμημένο όνομα μας. Δε νοείται ένας πλούσιος και πολιτισμένος Αθηναίος, σαν και μένα, να μη στέλνει το παιδί του να μάθει γράμματα. Να γίνει κάτι σε αυτή την κοινωνία, τέλος πάντων
!». 
Αρκετά δεν πληρώνει για τη λειτουργία που έχει αναλάβει, την τριηραρχία; Τα δικά μου τα μαθήματα τι τα θέλει; Για να του βαραίνουν ακόμα περισσότερο το μηνιαίο λογαριασμό;
 
Η αδερφή μου το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι να κάθεται στο γυναικωνίτη και να μαθαίνει την τέχνη του αργαλειού. Αυτό, είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο! Και ας παραπονιέται εκείνη, ότι τάχα, κάνει την πιο δύσκολη και βαρετή δουλειά στον κόσμο και ότι πρέπει να είμαι χαρούμενος που έχω αυτή την καθημερινότητα. Ε, αυτό είναι απαράδεχτο
Δεν το καταλαβαίνω!

  Παραπάνω είναι μια απεικόνιση της αδερφής μου στον γυναικωνίτη. Την έχω ζωγραφίσει εγώ, όταν εκείνη ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της. Όλοι μου λένε ότι έχω ταλέντο στη ζωγραφική. Όμως, ο πατέρας μου, δε λέει να το παραδεχτεί. Επιμένει ότι, πρέπει να γίνω ρήτορας. Δε θέλω όμως!
 
Τώρα, με φωνάζει ο παιδαγωγός να με εξετάσει. Έχω τόσο άγχος! Ο λόγος είναι, ότι δε διάβασα τίποτα και απλά καθόμουν και σας διηγιόμουν τα προβλήματά μου!

Η ζωή μου, εδώ στην Αθήνα!
(Από τα μάτια ενός παιδαγωγού)

  Τον εξέτασα και όπως ήταν αναμενόμενο, δεν ξέρει τίποτα. Αχ, αυτό το παιδίΤο κακό είναι όμως ότι ο αφέντης μου, σε μένα ρίχνει τις ευθύνες. Η καημένη, η Ελένη, είμαι σίγουρος πως αν μπορούσε να πάει σχολείο θα ήταν η καλύτερη μαθήτρια! Δυστυχώς όμως, δε μπορεί. Ο αδερφός της τα υποτιμάει όλα. Θέλει,  λέει, να γίνει ζωγράφος. Ας είχα και εγώ πλούσιους γονείς όταν ήμουν μικρός και θα παρακαλούσα να είχα όλα αυτά που έχει τώρα ο μικρός Ηρακλής και δεν τα εκτιμά!
 
Δεν αντέχω άλλο αυτή την κουραστική καθημερινότητα. Πρέπει να κάνω τρία πράγματα ταυτόχρονα. Να καθαρίζω το σπίτι, να εξετάζω τον Ηρακλή-που ποτέ δεν είναι διαβασμένος-, να τον πηγαίνω σχολείο και να είναι όλοι ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες που παρέχω, γιατί αν με διώξουνΤελείωσα! Όλοι μου λένε πως είμαι ο πιο τυχερός δούλος σε όλη την Αθήνα. Επειδή, έχω λένε, το φαγητό μου πλουσιοπάροχο, τα ρούχα μου, μέσα στην πολυτέλεια και μια πολύ καλή και αριστοκρατική οικογένεια.
 
Για να πω την αλήθεια, έχουν ένα δίκιο από τη μια άποψη. Ένα φίλο μου, τον Όμηρο, επειδή ερωτεύτηκε την άλλη δούλα του σπιτιού, την Πηνελόπη, τον θανάτωσαν! Εμένα ο δικός μου αφέντης, δε θα μου το έκανε ποτέ αυτό! Έτσι πιστεύωΉ μάλλονέτσι θέλω να πιστεύω
.


  Εδώ είναι μια σκηνή όπου ο γραμματιστής εξετάζει τον Ηρακλή στην ανάγνωση και εκείνος δυσκολεύεται πολύ. Εγώ, πρέπει να είμαι από πίσω και να παρακολουθώ τον Ηρακλή που δεν ξέρει το μάθημα. Μετά όμως, ο γραμματιστής σε μένα παραπονιέται, ότι δεν εξασκώ καλά το παιδί! Και όταν λέω στον Ηρακλή «Διάβασμα, Ηρακλή, διάβασμα!», μου λέει «Α, πολύ αυστηρός είσαι Αχιλλέα και θα πω στον πατέρα μου να σε διώξει.» Όταν μου το λέει αυτό, γίνομαι και πάλι ήρεμος! Τι να κάνω! Αυτός είναι το αφεντικό


Η ζωή μου, εδώ στην Αθήνα!
(Από τα μάτια ενός κοριτσιού)
  
  Γεια σας! Είμαι η Ελένη, μια δεκατριάχρονη κοπέλα, στα πρόθυρα απελπισίας. Ο λόγος; Πρέπει όλη μέρα, να είμαι κλεισμένη στο σπίτι και να κάνω δουλειές. Στην αρχή, είναι ωραίο και ενδιαφέρον να μαθαίνει κανείς να δουλεύει με αργαλειό, να φτιάχνει το μαλλί και να πλένει ρούχα.  Όμως, όταν αυτό γίνεται καθημερινά, καταλήγει σε μια βαρετή και κουραστική καθημερινότητα! Ακόμα και με τις φίλες μου πρέπει να ασχολούμαι με δουλειές. Αν τολμήσουμε μόνο να χαζέψουμε, για να μιλήσουμε, για ένα λεπτό, έχει μεγάλη τιμωρία. Έτσι, πρέπει να δουλεύουμε χωρίς λεπτό καθυστέρησης. Μερικές φορές που κάνουμε κάτι λάθος από βιασύνη και μας πιάνουν τα γέλια, το ακούει η Χαρίκλεια και έχουμε ομαδική, ακόμα και αυτοί που δε φταίνε, τιμωρία για ένα μήνα, όχι θρησκευτικές εκδηλώσεις. Που σημαίνει, ότι για ένα μήνα θα είμαστε κλεισμένες στο σπίτι, ΧΩΡΙΣ διαλείμματα
                                                   

   Ο Ηρακλής παραπονιέται ότι κουράζεται. Δε ξέρει, όμως, τι θα πει πραγματική κούραση και συστηματική δουλειά. Ας είχα εγώ την ευκαιρία να πηγαίνω σχολείο και θα ήμουν πάντα διαβασμένη! Ούτε να τα ακούει ο καημένος ο Αχιλλέας, ούτε να πληρώνει τζάμπα ο πατέρας μου. Είναι παράδεισος να μπορώ να μορφώνομαι και ταυτόχρονα να έχω και διασκέδαση! Όμως, αυτό, εγώ δε θα το απολαύσω ποτέ. Θαμαι κλεισμένη όλη μέρα στο γυναικωνίτη
  Ευτυχώς, που ο Ηρακλής, παρατάει όπου ναναι τα βιβλία του και έχω την ευκαιρία να διαβάσω μερικά πράγματα. Δυσκολεύομαι βέβαια να καταλάβω τα άσχημα γράμματά του, αλλά φτάνει που ασχολούμαι με κάτι διαφορετικό.
 
Επίσης μου αρέσει πολύ, να κάνω σκίτσα. Έχω μάλιστα ζωγραφίσει το εσωτερικό του σπιτιού μας. Είναι τόσο ωραίο

Εδώ μένω εγώ! Στο λεγόμενο, γυναικωνίτη!

  Για καλή μου τύχη, το μόνο καλό δηλαδή από όλη τη ζωή μου, είναι ότι ο πατέρας μου, είναι πλούσιος και έτσι δε θα είμαι δούλα όταν μεγαλώσω σαν την καημένη, την Χαρίκλεια!

Η ζωή μου, εδώ στην Αθήνα!
(Από τα μάτια ενός σοφιστή)


  Η δουλειά του σοφιστή είναι δύσκολη, αλλά εμένα με ευχαριστεί πάρα πολύ. Θυμάμαι πόσα έκανα, πόσο προσπάθησα για να είμαι σήμερα ένας σοφός δάσκαλος στην Αρχαία ΑθήναΜπορεί η αμοιβή, σε μας τους σοφιστές από τους πλούσιους Αθηναίους, να είναι αδρή, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία.
 
Τα λεφτά που παίρνω τα τιμάω με το παραπάνω. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Κάνω στον Ηρακλή, ένα ενδιαφέρον μάθημα και τον έχω βελτιώσει ιδιαίτερα στην έκφραση



 
Είναι ένα έξυπνο παιδί, αν και ο παιδαγωγός του δε λέει να το καταλάβει. Ο Αχιλλέας, πιστεύει ότι είναι χαζός και ότι δεν υπάρχει νόημα να του κάνουμε μάθημα. Λάθος και πάλι λάθος! Έχω μετατρέψει παιδιά που βαριούνται να διαβάσουν σε γραμματιστές
 
Ας γυρίσω όμως, σε αυτό που σας έλεγα. Όταν ήμουν μικρός, με είχαν τιμήσει με στεφάνι, ως ο καλύτερος μαθητής της τάξης μου. Το άξιζα, βέβαια, αφού διάβαζα πάρα πολύ. Μαρέσει να διαβάζω. Είναι κάτι το ενδιαφέρον και μοναδικό. Δεν καταλαβαίνω, γιατί να παίρνουν έπαινο τα παιδιά που διαβάζουν. Το διάβασμα δεν είναι κάτι που κάνει κανείς σαν αγγαρεία, αλλά το κάνει επειδή έχει την όρεξη και το μεράκι της μάθησης
.
 
Ο Ηρακλής, δυστυχώς δεν το έχει. Θα προσπαθήσω να τον κάνω να το αποκτήσει



  Βέβαια, εγώ θα ήθελα να κάνω μάθημα στην αδερφή του την Ελένη, που λόγω του παιδαγωγικού συστήματος που επικρατεί, δε μπορώ. Είναι ένα κορίτσι με καταπληκτικές δυνατότητες! Αν κάποτε, μπορέσει να ανεξαρτητοποιηθεί, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα
 
Κρίμα, που σήμερα τα πράγματα είναι άδικα για τις γυναίκες και το κορίτσι είναι αναγκασμένο να μένει σπίτι του κάνοντας καθημερινά δουλειές
.

Η ζωή μου, εδώ στην Αθήνα!
(Γενικό συμπέρασμα)
  
 Όλες αυτές οι αφηγήσεις, η καθεμία από διαφορετικό άνθρωπο, μας διδάσκουν πολλά πράγματα.
 
Πρώτον, ότι ο κάθε ένας είχε τα δικά του προβλήματα και ότι δεν υπήρχε κάποιος άτυχος και κάποιος τυχερός.
 
Δεύτερον, ότι τότε δεν ήταν δίκαιες οι συνθήκες ζωής. Γιατί τα κορίτσια να μη μπορούν να μορφωθούν και τα αγόρια να είναι τα μόνα που έχουν το δικαίωμα αυτό; Το αποτέλεσμα ήταν τα κορίτσια να αγαπήσουν το σχολείο, μη μπορώντας να πάνε σε αυτό και τα αγόρια, να το μισήσουν και να ζηλεύουν τις αδερφές τους που μπορούν και κάθονται σπίτι.
 
Όμως, το πραγματικό αποτέλεσμα ήταν μια αρμονική πόλη-κράτος, όπου ο καθένας, έπαιρνε την αρμοδιότητα και τη θέση που του άξιζε. Εκεί, υπήρχαν κανόνες και όλοι έκαναν ό,τι έπρεπε χωρίς να αγνοούν τη δουλειά τους
.


Ραφαήλ, Η Σχολή των Αθηνών