"Είναι ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο πρωινό στην Αθήνα. Στον Κεραμεικό οι αγγειοπλάστες είχαν πιάσει δουλειά πρωί-πρωί. Οι φωνές και ο θόρυβος από τα εργαστήρια δε μ' αφήνουν να κοιμηθώ...
Εικόνα από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού σήμερα. Ο Σωκράτης επέλεξε να τοποθετήσει την κατοικία του αφηγητή της ιστορίας του στον Κεραμεικό.
Αναπαράσταση του Κεραμεικού.
"-Κλεισθένη, ξύπνα! Ακόμα κοιμάσαι; Είναι ο φίλος μου ο Σόλων. Πού τη βρίσκει τόση όρεξη αξημέρωτα!
Ο Σόλωνας είναι ο καλύτερός μου φίλος, όπως και ο πατέρας μου είναι ο καλύτερος του δικού του. Δημοκρατικοί και οι δύο, συνεργάτες και θαυμαστές του Περικλή, ακόμα και τα ονόματά μας τα έδωσαν για να τιμήσουν τη δημοκρατία. Εμένα με ονόμασε Κλεισθένη ο πατέρας μου προς τιμή του θεμελιωτή του δημοκρατικού πολιτεύματος και ο Σόλων πήρε το όνομά του απ' το μεγάλο σοφό που με τη "σεισάχθεια" απάλλαξε το λαό απ' το βάρος των χρεών και έδωσε μια ανάσα στους φτωχούς.
Προτομή του Περικλή. Οι πατέρες των δύο φίλων της ιστορίας του Σωκράτη ήταν δημοκρατικοί, συνεργάτες και θαυμαστές του Περικλή.
Προτομή του Σόλωνα. Ο φίλος του αφηγητή της ιστορίας πήρε το όνομα του Σόλωνα.
Προτομή του Κλεισθένη. Ο πρωταγωνιστής-αφηγητής της ιστορίας φέρει το όνομα του Κλεισθένη.
-Σόλων, πολύ ορεξάτο σε βλέπω! Ηρέμησε, σηκώνομαι.
Ετοιμάζομαι γρήγορα. Ο Λύσιππος, ο αγαπημένος μου παιδαγωγός θα μας συνοδεύσει στο σχολείο. Ο πατέρας μου του έχει εμπιστευτεί την εκπαίδευσή μας, γιατί εκτιμά το πνεύμα και τις γνώσεις του. Μάλιστα, λέει: "Να, γιατί δεν έπρεπε να υπάρχει η δουλεία. Το πνεύμα του Λύσιππου έπρεπε να είχε δικαίωμα ψήφου!"
Πάλι μακρηγορώ, όπως μου λέει συνεχώς η μητέρα μου.
Προχωρώντας προς το σχολείο, περνάμε από την Αγορά. Αυτό τον καιρό η Αγορά είναι καζάνι που βράζει. Υπάρχουν προβλήματα με τη Σπάρτη...Στην Εκκλησία του Δήμου γίνονται συνέχεια συζητήσεις για το αν πρέπει να αναμειχθούμε στη διαμάχη Κορίνθου-Κέρκυρας για την Επίδαμνο. Τα πνεύματα είναι οξυμένα. Όμως, οι εχθροπραξίες μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών είναι όλο και πιο συχνές.
Αναπαράσταση της αρχαίας Αγοράς της Αθήνας.
Στο σχολείο το τελευταίο διάστημα συζητάμε περισσότερο, παρά κάνουμε μάθημα. Ο δάσκαλός μας, ο σοφιστής Λυσίας, συνέχεια μας κεντρίζει, βάζοντάς μας ερωτήματα για τον πόλεμο. Τόσο απ' τις συζητήσεις μας στη Σχολή, όσο και από τις κουβέντες των μεγάλων στην Αγορά, είτε είμαστε υπέρ, είτε κατά του πολέμου.
Όμως, ένα είναι σίγουρο. Ο εμφύλιος είναι τρομακτικός! Άλλο να πολεμάς τους Πέρσες για να σώσεις την πατρίδα σου, τις αξίες σου, και άλλο να πολεμάς τους συμπατριώτες σου, που πιστεύουν στους ίδιους θεούς, που γιορτάζουν τις ίδιες γιορτές με σένα.
Μακάρι να επικρατήσει η λογική και στα δύο στρατόπεδα να αγνοήσουν εκείνους που διψούν για επιβολή και κυριαρχία και να μην οδηγηθούμε σ' έναν πόλεμο που θα είναι η αρχή του τέλους του αρχαίου ελληνικού κόσμου, έτσι όπως τον ξέρουμε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου