Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Πλοία σε αρχαία αγγεία

Ταξιδεύοντας στη θάλασσα. Απεικονίσεις καραβιών σε αρχαία αγγεία.

   Σας παρουσιάζω απεικονίσεις πλοίων σε αρχαία ελληνικά αγγεία. Ήδη με τον πρώτο ελληνικό αποικισμό και στη συνέχεια με το δεύτερο άρχισε στον αρχαίο ελληνικό κόσμο η ανάπτυξη της ναυτιλίας και του εμπορίου. Παράλληλα, αναπτύχθηκε η τεχνογνωσία της ναυπηγικής για να υπηρετήσει τις ταξιδιωτικές και εμπορικές ανάγκες τμημάτων του πληθυσμού που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει από τα πάτρια εδάφη και να εγκατασταθεί σε αποικίες.
   Η μυική δύναμη των ανδρών-κωπηλατών και η αιολική δύναμη (ο άνεμος) που κινούσε τα ιστία ήταν οι δύο πηγές ενέργειας για την κίνηση των καραβιών της αρχαιότητας.

Τοιχογραφία από το Ακρωτήρι της Θήρας. Χρονολογείται περίπου στα 1650 π.Χ. και είναι μινωικής τεχνοτροπίας. Απεικονίζει νηοπομπή 14 καραβιών με κουπιά να κινούνται ανάμεσα σε δύο λιμάνια.

Γεωμετρικός κρατήρας με απεικόνιση καραβιού. 800-750 π.Χ. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Ν. Υόρκης.

Απεικόνιση αρχαίου καραβιού από αττικό μελανόμορφο αγγείο. 520 π.Χ. Cabinet des Medailles.


Απεικόνιση καραβιού σε αττικό μελανόμορφο κύπελο. 520-510 π.X. Λούβρο.

Απεικόνιση του Οδυσσέα και των Σειρήνων σε ερυθρόμορφο αγγείο. 480-470 π.Χ. 
Βρεττανικό Μουσείο.

Κύλικας στον απεικονίζεται ένα εμπορικό καράβι να δέχεται επίθεση από πειρατικό καράβι.

Ανάγλυφη απεικόνιση τριήρους. 410 π.Χ. περίπου. Μουσείο Ακρόπολης.


Σχέδιο του πλοίου αρχαϊκής εποχής που ονομαζόταν πεντηκόντορος. Είχε 25 ζεύγη κουπιών και ιστία. Ήταν πολεμικό και εμπορικό πλοίο. Στο μπροστινό σημείο είχε έμβολο για να εμβολίζει τα εχθρικά πλοία. Εξέλιξη αυτού του πλοίου ήταν οι διήρεις και οι τριήρεις της κλασικής εποχής.


Σχέδιο της Αθηναϊκής τριήρους γύρω στα 450 π.Χ.

   Κατά τον 8ο -5o αι. π.Χ. χρησιμοποιήθηκε ευρύτερα ένα νέο πολεμικό πλοίο,
η τριήρης, που είχε τρεις σειρές κουπιών. Στην επάνω σειρά κάθονταν οι θρανίτες,
στη μεσαία οι ζυγίτες και στην κάτω οι θαλαμίτες. 
  Εκτός από τους κωπηλάτες, οι τριήρεις χρησιμοποιούσαν και πανιά, όταν οι
άνεμοι ήταν ευνοϊκοί και έτσι το πλήρωμα ξεκουράζονταν. 
Ήταν πλοίο γρήγορο και ευκίνητο. Δεν είχε μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους
για νερό και τρόφιμα και για αυτό το λόγο ακολουθούσαν τις τριήρεις
εμπορικά σκάφη με τρόφιμα και εφόδια.
Η τριήρης είχε στο μπροστινό μέρος της έμβολο ως επιθετικό όπλο, το οποίο ήταν
κατασκευασμένο από ξύλο με επένδυση χαλκού και το οποίο, με κατάλληλους
χειρισμούς δημιουργούσε ρήγμα στα εχθρικά πλοία.

Ομοίωμα Αθηναϊκής τριήρους.

Οι τριήρεις ξεκινούσαν με την Ανατολή του ήλιου και αγκυροβολούσαν με τη Δύση,  καθώς
 τα σκάφη αυτά δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν κουκέτες, μαγειρεία κ.α. (μόνο νερό 
υπήρχε για τους επιβαίνοντες). Σε μακρινές πολεμικές εχθροπραξίες οι τριήρεις 
αγκυροβολούσαν καθημερινά σε απάνεμα λιμάνια και όρμους, ενώ οι επιβαίνοντες
 τροφοδοτούνταν από άλλα συνοδευτικά – εφοδιαστικά πλοία. Επικεφαλής της 
Τριήρους ήταν ο τριήραρχος με τη βοήθεια 5 αξιωματικών και 4 υπαξιωματικών.
 Στο σκάφος επέβαιναν και οι επιβάτες (πολεμιστές).  

  Σύμφωνα με τους ειδικούς, το πλήρωμά της τριήρους περιλάμβανε περίπου 300 άτομα 
(ναύτες) από τα οποία οι «θρανίτες» (= οι κωπηλάτες» που κάθονταν στο θρόνο) 
ανέρχονταν στους 62, οι «ζυγίτες» (οι κωπηλάτες που βρισκόταν σε ζυγούς) στους 54 
και οι «θαλαμίτες» (οι κωπηλάτες που βρισκόταν στο κατώτερο μέρος του πλοίου, 
στο ύψος του τριηράρχου) στους 54. Υπήρχαν ακόμη οι πολεμιστές (18 – 30 άτομα), 
το ναυτικό προσωπικό (20 – 30 άτομα), ο κυβερνήτης, που είχε την ανώτερη εξουσία
 (τριηράρχης), ο κελευστής και ο πρωράτης που εκτελούσε καθήκοντα ναύκληρου 
και υπάρχου.  Κατ’ άλλους συνολικό πλήρωμα της τριήρους ήταν 210-216 άνδρες, από 
τους οποίους οι 172 περίπου κωπηλάτες, 86 ανά πλευρά, κατανεμημένοι σε τρεις 
σειρές (τους «Θαλαμίτες», τους «Ζυγίτες» και τους «Θρανίτες»).

  Οι Τριήρεις ήταν το αριστούργημα της αρχαίας Ελληνικής ναυπηγικής, ένα πρωτοποριακό 
πλοίο για την εποχή του, που συνέβαλε όχι μόνο στη προστασία της Ελλάδας από τους 
εχθρούς της, αλλά και στη δημιουργία και διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού. Στη 
ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.X. για παράδειγμα, οι Ελληνικές ευέλικτες και γρήγορες
 τριήρεις εξουδετέρωσαν τα βαρύτερα και πιο δυσκίνητα Περσικά και Φοινικικά καράβια.



Βλ. http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Boats_in_Ancient_Greek_pottery

http://www.krassanakis.gr/Greek%20nautical%20history.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/Αρχείο:ACMA_Relief_Lenormant.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου