Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Ποιήματα για την αγάπη

Δύο αγαπημένα ποιήματα και ένα τραγούδι για την αγάπη έστειλε η μαθήτρια της Γ Λυκείου του Σχολείου μας, Ελευθερία Κυριακοπούλου. Τα αφιερώνει μαζί με τρεις αγαπημένους πίνακες.

G. Klimt, Το δέντρο της ζωής.

Το ένα ποίημα που αγαπά η Ελευθερία είναι το διάσημο ποίημα της Κικής Δημουλά Πληθυντικός Αριθμός.

Κ. Δημουλά, Πληθυντικός αριθμός


Ο έρωτας
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

Amano, Ένα φιλί για την ωραία κοιμωμένη.
Ένα ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη είναι επίσης αγαπημένο της.

Μ. Λουντέμης, Αναμονή 

Σε περιμένω
Μη ρωτάς γιατί
Μη ρωτάς τι περιμένει κείνος που δεν έχει τι να περιμένει
κι όμως περιμένει

Γιατί σαν πάψει να περιμένει είναι σαν να παύει να βλέπει, σαν να παύει να κοιτά τον ουρανό, να παύει να ελπίζει, σαν να παύει να ζει

Αβάσταχτο είναι...πικρό είναι να σιμώνεις αργά στ'ακρογυάλι
χωρίς νά'σαι ναυαγός
ούτε σωτήρας
αλλά ναυάγιο

Σε περιμένω
Μη ρωτάς
Μη ρωτάς τι περιμένει ένας που χάθηκε στην έρημο
ένα δέντρο, λίγο νερό, ένα δρόμο
προπάντων ένα δρόμο περιμένει
κι ας μη βγάζει πουθενά...
Amano, Rampo.
B. Γερμανού, Σε θέλω
Σε μια ατέλειωτη παρτίδα σε κερδίζω και σε χάνω
και ποντάρω τη ζωή μου στην αγάπη σου επάνω
Ερωτόκριτος θα γίνω και το δράκο θα ξεκάνω
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω

Δεν ακούς που ρονρονίζω σαν ερωτευμένος γάτος
σαν της Βίβλου το καμίνι και σαν φλεγομένη βάτος
Με τραγούδια σκάβω τούνελ τρεις χιλιάδες μέτρα βάθος
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω

Ξανά είχα αγαπήσει κι αρρώστησα καιρό
μα τούτο είναι φρενίτιδα και πάθος φοβερό

Με βελόνες πυρωμένες τατουάζ θε να χτυπήσω
μια καρδιά και μ' αλυσίδες κι άγκυρες θα τη στολίσω
και τα μπράτσα με ξυράφι πόντο-πόντο θα μετρήσω
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω

Πάρε κρητικό μαχαίρι κι έλα κόψε το λαιμό μου
και το αίμα σε μαντήλι μάζεψέ το το δικό μου
και στον κόσμο, αν σε ρωτήσει, πες πως το 'κανες μωρό μου
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου