Γ. Β. Γκαίτε, το Εξωτικό και Γ. Σεφέρης, Ερωτικός Λόγος

Γ. Β. Γκαίτε, το Εξωτικό και Γ. Σεφέρης, Ερωτικός Λόγος

Είναι δύο αγαπημένα ποιήματα της μαθήτριας της Γ Λυκείου του Σχολείου μας, Χρυσάνθης Τσολακίδου. Η ρομαντική μπαλάντα Εξωτικό του Γκαίτε και ο Ερωτικός Λόγος του Γιώργου Σεφέρη. Μου τα έστειλε μαζί με τέσσερις πίνακες ζωγραφικής. Διαβάστε τα και δείτε και τους αγαπημένους της πίνακες.

J. H. Fragonard, Κορίτσι που διαβάζει.

Γ. Β. Γκαίτε, Το Εξωτικό 

Ποιος τα μεσάνυχτα καβαλικεύει; 

Είν' ο πατέρας με το παιδί· 

το 'χει στα στήθια του και το χαϊδεύει 

και κάπου σκύβει και το φιλεί.

-Παιδί μου, τι έκρυψες το πρόσωπό σου; 

-Δε βλέπεις τ' άγριο το ξωτικό, 

πατέρα; πέρασε απ' το πλευρό σου· 

-Τα νέφια απλώνονται εις το νερό.

-Παιδί μου, έλα στη συντροφιά μου, 

μ' αρέσ' η όψις σου η δροσερή, 

περίσσια λούλουδα έχ' η οχθιά μου, 

κι έχ' η μητέρα μου στολή χρυσή.

-Ακούς, πατέρα μου, ακούς τι λέει; 

Με θέλει σύντροφο το ξωτικό· 

-Παιδί μου, ησύχασε, τ' αέρι κλαίει 

σ' άγριο χαμόδενδρο, θάμνο ξερό.

-Παιδί μου, έλα τι σε τρομάζει; 

θα 'χεις τις κόρες μου για συντροφιά, 

που όταν τη λίμνη μας νύχτα σκεπάζει, 

χορεύουν εύθυμες στην αμμουδιά.

-Πατέρα, κοίταξε· δε βλέπεις πέρα, 

σαν να χορεύουνε οι κορασιές; 

-Παιδί μου, βλέπω απ' τον αέρα, 

κουνιούνται πένθιμα γριές ιτιές.

-Μ' αρέσει η όψη σου, χρυσό μου αστέρι, 

μα συ δεν έρχεσαι· σε παίρνω εγώ ... 

-Πατέρα, άπλωσε το άγριο χέρι, 

πατέρα, μ' έπνιξε το ξωτικό.

Τρέμει ο πατέρας του και τ' άλογό του 

κεντά και χάνεται σαν αστραπή· 

φθάνει στη θύρα του ... ωιμέ το γιο του 

κρύο στον κόρφο του, νεκρό κρατεί.

Γ. Σεφέρης, Απόσπασμα από τον Ερωτικό Λόγο 

Ρόδο της μοίρας, γύρευες να βρεις να μας πληγώσεις

μα έσκυβες σαν το μυστικό που πάει να λυτρωθεί

κι ήταν ωραίο το πρόσταγμα που δέχτηκες να δώσεις

κι ήταν το χαμογέλιο σου σαν έτοιμο σπαθί.

…

Λες κι είχα αναστηθεί γυμνή σε μια παρμένη θύμηση

σαν ήρθες γνώριμος και ξένος, ακριβέ μου

να μου χαρίσεις γέρνοντας την απέραντη λύτρωση

που γύρευα από τα γοργά σείστρα του ανέμου

…

Μες στον καθρέφτη η αγάπη μας, πώς πάει και λιγοστεύει

μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς

μέσα στα βάθη του καιρού, πώς η καρδιά στενεύει

και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς…

…

Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,

μόνο στη μνήμη απέμεινες, ένας βαρύς ρυθμός

ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας

τρίκυμισμα της θάλασσας… Ο κόσμος είναι απλός.

J. H. Fragonard, Κλεμμένο φιλί. 1780. Μουσείο Hermitage. Αγ. Πετρούπολη. 

J. H. Fragonard, Η κούνια. 1767. Wallace Collection. Λονδίνο.

Godward, Καλοκαιρινά λουλούδια. 1903.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Swing_(painting)
http://www.hermitagemuseum.org/html_En/03/hm3_3_1_7c.html
http://www.artmagick.com/pictures/artist.aspx?artist=john-william-godward