Γράφοντας ποίηση: Τα ποιήματα της Ιωάννας

   Σας παρουσιάζω κάποια από τα ποιήματα της Ιωάννας, μαθήτριας του Α1 Λυκείου του Σχολείου μας.

Απουσίες

Πάνε και φίλοι και πατρίδες

και ελπίδες χωθήκανε βαθιά στη γη.

Ξανασουρούπωσε και έπεσαν τα φύλλα

του σκοτεινού ήλιου σα μαραμένοι βλαστοί.

Xavier Mellery, Η πτώση των τελευταίων φθινοπωρινών φύλλων. 1890. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Βρυξελλών

Από κοντά μητέρες, κέρινες, παγωμένες

να μη ξέρουν τι ζητούν για το παιδί τους

να ζήσει ή να πεθάνει νέο όπως κι εμείς.

Κουνάμε άσπρο μαντήλι στα υπάρχοντα μας

Και πάμε στα μαύρα μέρη

να φτιάξουμε εκεί τη στερνή μας κατοικία.

Ποιος ξέρει τι μας περιμένει;

Aδίκως η ζωή τσουρουφλίζεται.

Περπατάμε πολλοί καμπούρηδες

σκυμμένοι ο ένας ενωμένος με τον ώμο του άλλου,

λες και η σάρκα κόλλησε, δε λέει να ξεκολλήσει

δίχως το κοφτερό μαχαίρι.

Πράγματι δε μένει χέρι να χαιρετήσει φίλους,

πατρίδες και ελπίδες, που χώθηκαν βαθιά στη γη.

G. Frederic Watts, Ελπίδα. 1886. Πινακοθήκη Τate Britain- Λονδίνο.

Πόνος
Πονάει πολύ η γλώσσα μας,
πληγώθηκε κάτω απ᾽τα χείλια μας,
μέσα στα δόντια μας
απ᾽το καυτό νερό.

Ίσως και να πονάει και ο πόνος μας,
μόνο μ᾽ένα χαρτί που᾽γραφε το όνομά του
με ξεπλυμένα γράμματα
ίδια με τα μαλλιά μας.

Κοιτάζουμε τα πρόσωπά μας,
γνωρίζει ο καθρέπτης,
δε γνωρίζει το πρόσωπο το σώμα, δε μας
γνωρίζει το σώμα τη φωνή
που ξερή βγαίνει, δίχως δροσιά
πάνω στο δέντρο της ζωής μας,
που με τραβάει κι ας
μη θέλω εγώ να τεντωθώ.

Σκίζεται το πουκάμισό σου,
τώρα σε βλέπω καθαρά.
Φαίνεται η καρδιά σου φαίνονται
τα όνειρά σου να στέκονται τιμωρημένα
πίσω από ένα σεντόνι,
πίσω από ᾽να πάπλωμα ψυχρό,
που δε ζεσταίνει καμίαν ευτυχία.

Edw. Munch, Τέφρα. 1894. Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο.

Φωνάζω βοήθεια, δε με ακούνε
ούτε τα ίδια μου τα αυτιά,
δε με βλέπουν ούτε τα ίδια μου
τα μάτια, έχω γίνει κομμάτια
κι ας μη θέλω να το παραδεχτώ,
φοβάμαι...

Κρατάω ένα βάζο λουλούδια,
τα βγάζω, τα πετώ
έτσι είναι η ζωή μου άδεια
πιότερο κι από το βάζο
που θέλει να με πνίξει
στο παλιό νερό του,
λέει πως έτσι θα λευτερωθώ.
Μπορεί και νά᾽χει δίκιο.
Πρέπει να το δοκιμάσω...

Edw. Munch, Η κραυγή. 1893. Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο.

Για τους πίνακες, βλ.
http://www.artmagick.com/pictures/artist.aspx?artist=xavier-mellery
http://www.nasjonalmuseet.no/en/collections/edvard_munch_in_the_national_museum/
http://www.nasjonalmuseet.no/en/collections/edvard_munch_in_the_national_museum/the_scream/
http://www.tate.org.uk/art/artworks/watts-hope-n01640