Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης



Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρωτολειτούργησε το 1934-35 με πρώτο Επόπτη του Σχολείου τον μεγάλο Έλληνα παιδαγωγό Αλέξανδρο Δελμούζο και Διευθυντή του τον επίσης σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα Βασίλειο Τατάκη. Από τότε πέρασαν και άφησαν ανεξίτηλο το πέρασμά τους μεγάλοι δάσκαλοι και πνευματικοί άνθρωποι. Ο Γιώργος Θέμελης, ο Ιωάννης Ξηροτύρης, ο Πολύκλειτος Ρέγκος, ο Σαράντος Παυλέας, ο Κωνσταντίνος Μπότσογλου, ο Νίκος Παραλής είναι μόνο μερικές περιπτώσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων.
Το Πειραματικό Σχολείο είχε την τύχη να στεγαστεί σε οίκημα που σχεδιάστηκε με τη φροντίδα και την αισθητική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, οίκημα που ακόμη και σήμερα αποτελεί κόσμημα για την Πόλη μας.
Σήμερα το Πειραματικό Σχολείο, όντας πλέον και Πρότυπο, αναζητεί έναν νέο δρόμο που αποτελεί όμως συνέχεια της σπουδαίας του παράδοσης.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Τραγούδια για την αγάπη: Φώναξέ με, αγάπη

   Η Ιωάννα προτείνει δύο μελωδικά τραγούδια που συνδέθηκαν με την ερμηνεία δύο εξαιρετικών φωνών, της Αρλέτας και του Γιάννη Πουλόπουλου.  Η Αρλέτα και ο Πουλόπουλος εμφανίστηκαν στη μουσική σκηνή τη δεκαετία του 1960 και καθιερώθηκαν τραγούδια του τότε μουσικού κινήματος, γνωστού με το όνομα Νέο Κύμα. Ερμήνευσαν τραγούδια γνωστών συνθετών, όπως Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Σπανός, κ.ά.

  Πώς αιτιολογεί την επιλογή της η Ιωάννα: "O λόγος που επέλεξα το πρώτο τραγούδι είναι κυρίως η μελωδία του και η φωνή της τραγουδίστριας που είναι πολύ ζεστή και τρυφερή. Αυτά τα δύο, σε συνδυασμό με τους στίχους, μου προκάλεσαν συναισθήματα συγκίνησης. Το δεύτερο τραγούδι έχει πιο γρήγορο ρυθμό αλλά και αυτό προκαλεί τα ίδια συναισθήματα".

Τίτλος: Φώναξέ με, αγάπη

Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα

Φώναξέ με, αγάπη, φώναξέ με...
στο νυχτωμένο σπίτι ν' ακουστεί η φωνή σου
προτού μέσα στη νύχτα να χαθώ
στους λυπημένους κήπους ανατέλλεις.
Φώναξέ με αγάπη, φώναξέ με...

Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με...
μη μ' αφήνεις τόσες νύχτες μόνη
στα γέρικα πλατάνια και στις δάφνες
το βράδυ πια δεν αγρυπνά
Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με...




Τίτλος: 'Επεφτε βαθιά σιωπή

Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσος
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.

Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά

Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου