Δύο τραγούδια με τον τίτλο Να μ' αγαπάς προτείνει η Λεμονιά.
Ιδού το πρώτο!
Τίτλος: Να μ' αγαπάς
Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος
Ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος
Γιατί μας το προτείνει; "Μου αρέσει, επειδή εκφράζει την απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη και αποδοχή. Επειδή μπροστά στην αγάπη, τα πάντα φαίνονται ψεύτικα και λίγα.
Επειδή χωρίς την αγάπη, νιώθει κενό το σώμα και το μυαλό. Επειδή, όταν αγαπάμε, ο κόσμος περιορίζεται σ' ένα άτομο. Ξέρω πως ίσως δεν είναι σωστό να έχουμε την ανάγκη των άλλων. Πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι και να μπορέσουμε να διαβούμε τη ζωή χωρίς να βασιζόμαστε στους άλλους. Δεν υπάρχει, όμως, πιο ωραίο συναίσθημα από το να ξέρεις πως, καθώς προχωράς σ' αυτό το δύσκολο μονοπάτι της ζωής είναι κάποιος δίπλα σου να σου κρατά το χέρι".
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξανά.
Ιδού και το δεύτερο!
Τίτλος: Nα μ΄αγαπάς
Στίχοι: Νικολακοπούλου Λίνα
Μουσική: Libedinsky Carlos
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο
Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά
Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό
Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Πικρά τα αρώματα που όλα τα χωρούν
Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός
Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή
Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού
Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί
Γιατί μας το προτείνει; "Μου αρέσει επειδή, εκτός από την υπέροχη μουσική έχει και όμορφους στίχους. Εκφράζει την ανάγκη για την αγάπη...αυτή μόνο μπορεί να μας σώσει. Εκφράζει την ανάγκη για ολοκλήρωση του εαυτού μας μέσα από κάποιον άλλο...και για μένα αυτό είναι η ζωή...Να αναζητάς ποιος είσαι και μόνο μέσα από την αγάπη μπορείς να βρεις τον εαυτό σου. Η αγάπη σε κάνει να φανερώσεις πτυχές του εαυτού σου που είναι βαθιά κρυμμένες μέσα σου, που δεν τις γνωρίζεις, δε μπορείς να τις σκεφτείς. Και αυτό, γιατί η αγάπη δεν έχει λογική, είναι μόνο συναισθήματα...Κι όμως, επειδή δεν έχει λογική, θέλουμε όλοι να τη ζήσουμε και να την εξερευνήσουμε..."
Ιδού το πρώτο!
Τίτλος: Να μ' αγαπάς
Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος
Ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος
Γιατί μας το προτείνει; "Μου αρέσει, επειδή εκφράζει την απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη και αποδοχή. Επειδή μπροστά στην αγάπη, τα πάντα φαίνονται ψεύτικα και λίγα.
Επειδή χωρίς την αγάπη, νιώθει κενό το σώμα και το μυαλό. Επειδή, όταν αγαπάμε, ο κόσμος περιορίζεται σ' ένα άτομο. Ξέρω πως ίσως δεν είναι σωστό να έχουμε την ανάγκη των άλλων. Πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι και να μπορέσουμε να διαβούμε τη ζωή χωρίς να βασιζόμαστε στους άλλους. Δεν υπάρχει, όμως, πιο ωραίο συναίσθημα από το να ξέρεις πως, καθώς προχωράς σ' αυτό το δύσκολο μονοπάτι της ζωής είναι κάποιος δίπλα σου να σου κρατά το χέρι".
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξανά.
Ιδού και το δεύτερο!
Τίτλος: Nα μ΄αγαπάς
Στίχοι: Νικολακοπούλου Λίνα
Μουσική: Libedinsky Carlos
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο
Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά
Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό
Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Πικρά τα αρώματα που όλα τα χωρούν
Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός
Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή
Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού
Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί
Γιατί μας το προτείνει; "Μου αρέσει επειδή, εκτός από την υπέροχη μουσική έχει και όμορφους στίχους. Εκφράζει την ανάγκη για την αγάπη...αυτή μόνο μπορεί να μας σώσει. Εκφράζει την ανάγκη για ολοκλήρωση του εαυτού μας μέσα από κάποιον άλλο...και για μένα αυτό είναι η ζωή...Να αναζητάς ποιος είσαι και μόνο μέσα από την αγάπη μπορείς να βρεις τον εαυτό σου. Η αγάπη σε κάνει να φανερώσεις πτυχές του εαυτού σου που είναι βαθιά κρυμμένες μέσα σου, που δεν τις γνωρίζεις, δε μπορείς να τις σκεφτείς. Και αυτό, γιατί η αγάπη δεν έχει λογική, είναι μόνο συναισθήματα...Κι όμως, επειδή δεν έχει λογική, θέλουμε όλοι να τη ζήσουμε και να την εξερευνήσουμε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου