Τραγούδι για την αγάπη: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Κι έμεινα εδώ

  Τέσσερα τραγούδια προτείνει η Φωτεινή. Σας παρουσιάζω το ένα... άλλη φορά θα αναρτήσω και τα άλλα.
   Γιατί προτείνει το Κι έμεινα εδώ; 
   "Με μαγεύουν οι εικόνες που μεταφέρουν οι στίχοι του τραγουδιού και τα αισθήματα που προκαλούν αυτές. Το θέμα του τραγουδιού είναι η αγάπη, η απώλεια και οι συνέπειες της για τον άνθρωπο, αλλά και η θέση της αγάπης στη ζωή του ανθρώπου. Όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα καταπληκτικό συνδυασμό που αφυπνίζει συναισθήματα και προβληματισμούς, και με προκαλεί να σκεφτώ τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή και μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην ευτυχία".


Τίτλος: Κι έμεινα εδώ
Στίχοι: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Μουσική: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας

Σαν μια χορδή που χτυπάει δυνατά
μέσα στο στήθος σου
σαν άστρο που σβήνει
και μια μελωδία που πίσω σ` αφήνει
ημέρα μου, φως μου, ζωή μου
ψυχή μου και πάθος
και λάθος και τέλος και αρχή μου
μικρή μου, πληγή μου.

Κι αφού οι καλοί
σου λένε πάντα την αλήθεια και νικούν
και σε παίρνουν μακριά
γιατί εσύ μου σφυρίζεις
κι αφού θες να βγεις στη βροχή
και να χορέψεις μ` ένα άσπρο μαντίλι
εγώ σ` ακολουθώ.

Κι έμεινα εδώ να προχωρώ
να προσπαθώ να σε κάνω να φύγεις
και το μυαλό μου να μη λέει ''σ` αγαπώ ''.

Κι έμεινα εδώ ν` αναζητώ
και να χαζεύω τις ώρες που λείπεις
κι η μουσική μου να μη βρίσκει σκοπό.

Είναι οι λέξεις, οι στιγμές
είναι οι φίλοι που θα δεις, είν` οι γνωστοί
και θα χορτάσεις μικρές χαρές
και λύπες θα περάσεις.
Κι είν` οι εικόνες, οι μαμάδες, οι μπαμπάδες
τα πτυχία, τα λουλούδια
τα παιδιά στα χειρουργεία
τα φύλλα που μυρίζουν στην αυλή κι ένα φιλί
Κι όπως είναι οι κρύες νύχτες
που δεν έχουν τελειωμό
σαν τα σεντόνια που μας πνίγουν
σαν τα τσιγάρα που μας ρίχνουν.

Είν` οι σκέψεις
που πια μόνες τους γελάνε
και που μας βλέπουν στην αρένα
κι όμως δε μας ακουμπάνε.
Γιατί ;